[2016-08-10] De sfeer was zakelijk in koffiezaak van Zoeten totdat de kroketteneter met de bolle toet mij opviel. Ik was te laat voor de afspraak die onhandig was gepland tijdens mijn lunchtijd. Gelukkig was mijn afspraak ook te laat, dus telde mijn verlate afwezigheid relatief gezien toch als op tijd.
Ik kon mij alleen niet meer herinneren waarover mijn afspraak zou gaan. Of erger nog: met wie. De immer goed ingelichte agenda op mijn digitale telefoon had mij alleen subtiel toegefluisterd: “afspraak koffiezaak van Zoeten”. Aangezien ik geen van de aanwezigen herkende, behalve mevrouw van Zoeten zelf en haar veelal frituurbedienende dochter, had ik afgeleid dat ik dus relatief op tijd was.
Na een tijdje ging ik zitten. Het duurde even voor ik dat had gedaan want ik wist niet van hoeveel stoelen ik uit moest gaan. Ik koos voor drie en een barkruk. Ik probeer mij ondertussen te herinneren met wie ik de afspraak nou had gemaakt of op z’n minst waar de afspraak over ging.
Na mijn tweede bak thee, zonder melk want ik probeer op de lijn te letten, begon ik toch echt honger te krijgen. Ik probeerde mijn ogen op de deur te houden. Niet zozeer om mijn wederhelft(en) van de afspraak binnen te zien komen, maar om maar niet te hoeven kijken naar de kroketteneter.
Wat ik er al niet voor over had om een kroket te mogen eten. Zou ik de dochter van mevrouw van Zoeten wenken? Maar tja. Om af te vallen mocht ik van geen kroketten eten, als afspraak met mijzelf… Toen ik dat dacht sloeg ik mijzelf voor me kop en realiseerde ik mij dat ik al de hele tijd aan tafel had gezeten met de wederhelft van mijn afspraak. Volgende keer maar weer gewoon een knoop in mijn zakdoek.
Figuur gemaakt en beschikbaar gesteld door Smashicons via Flaticon