[2017-02-26] Onderwerp: Papegaai Afzender: Een professor van mijn instituut
Beste Watse,
Ik ga je een aantal vragen stellen die je redelijk ietwat vreemd zullen klinken. De eerste vraag is: Woon je nog steeds waar je eerst woonde (dwz, nogsteeds dichtbij waar ik woon)? In het geval dat het antwoord ‘ja’ luidt: Houd je van dieren? Ben je allergisch voor vogels? Als je antwoorden respectievelijk tweemaals ‘ja’ en eenmaal ‘nee’ waren dan zou ik je vriendelijk willen vragen of je voor drie dagen op mijn papegaai wilt passen. De normale gaai-sitters zijn stuk voor stuk verhinderd en ik moet naar het buitenland. Je begrijpt uit het feit dat ik jou aanwend dat ik redelijk desperaat ben.
Groetjes, Afzender.
Dit bovenstaande emailbericht is de reden dat ik nu al bijna drie dagen een amazonepapegaai in mijn woonkamer heb hangen, en allerlei gedroogde noten, vruchtjes en kooi tot mijn beschikking heb. Het beestje, wier naam ik heb gereconstrueerd als Araña, kletst vrolijk met de muziek en andere geluiden mee. Het blijft fascinerend hoe ze een half opengebroken walnoot nuttigt of hoe ze acrobatisch haar voederbakje weet te beklimmen. (Heb je wel eens een papegaaientong bestudeerd?)
Als een ware avonturiere ontdekt ze elke dag weer haar kooi. Een kooi, al staat het deurtje open, blijft een voor mij archaïsch ogend en beklemmend object. De vogel lijkt de kooi niet zo te ervaren en gebruikt ‘m zelfs als hulpmiddel; het klimrek. “Wat zou mijn kooi zijn, die ik niet opmerk maar tegelijkertijd wel gebruik als hulpmiddel?”, mijmer ik terwijl ik haar een schijfje gedroogde banaan voer en mij weer wend tot het doorlezen van mijn proefschrift.
Figuur gemaakt en beschikbaar gesteld door Freepik via Flaticon