[2017-03-15] Een hartverwarmende stortvloed van berichten overspoelt de wereld met het overlijden van Hawking. Wetenschappers en kenners mogen en kunnen overal op de planeet hun zegje doen. Ook in IJsland?
Door een nijpend ruimtetekort op mijn nieuwe werkplaats aan de universiteit van IJsland, mag ik gebruikmaken van het kantoor van een professor die voor langere tijd op bezoek is aan een andere universiteit. Het kantoor is ruim en voorzien van alle gemakken, waaronder een telefoon.
Op mijn eerste werkdag gaat de telefoon over. Ik twijfel of ik op moet nemen. Is dat wel netjes? Wie weet is het een belangrijk, maar toch privébelletje voor de professor. Dan bedenk ik me dat het net zo goed een telefoontje voor mij kan zijn. Ik moet immers nog 1001 dingen regelen voordat het ook officieel mijn eerste werkdag is. Als ze de professor nodig hebben, dan is het vast efficiënter als ik vertel dat de professor voor langere tijd afwezig is.
Ik haal diep adem, neem de telefoon op en vertel in één adem: “Met het kantoor van die en die professor. U spreekt met Watse Sybesma”. Ik hoor een lange vertwijfeling aan de andere kant van de lijn. “Is dit niet de tandarts?” kraakt een oude vrouwenstem. “Nee mevrouw, dit is de universiteit.”. “O. Dan probeer ik het opnieuw.”.
Twee dagen later word ik ’s ochtends wakker met overal om mij heen het droevige bericht: Stephen Hawking is overleden. De media pakt groot uit over zijn leven. De openingscitaat van mijn proefschrift is van Hawking. Een saillant detail: Ik kwam pas na de druk van mijn proefschrift erachter dat ik zijn voornaam daar verkeerd had gespeld..
In “mijn” kantoor aangekomen gaat vrijwel gelijk de telefoon af. Zou een tandartspraktijk ergens hun telefoonnummer verkeerd vermeld hebben? Ik hoef niet lang te twijfelen en neem de telefoon op met het gebruikelijke riedeltje; iemand met tandpijn verwachtend. “U spreekt met de nationale radio van IJsland. Is de prof daar?”. Nadat ik mijn verontschuldig voor de afwezigheid van de prof hangt de beller op (u kunt hem mailen!). Ik realiseer mij pas achteraf dat dit natuurlijk met Hawking te maken had!
Tijdens de lunch wordt er weer gebeld. Zou het dan weer de radio zijn? Nee, deze keer is het de nationale televisie. Ik vertel het ondertussen bekende verhaal en zij reageren “Hebben jullie dan nog een andere, die ook IJslands spreekt?”. Dan realiseer ik mij opeens dat de andere twee IJslands sprekende professoren er ook niet zijn. Conferenties. Ik wandel het, voor mij nog steeds nieuwe, instituut door roepend of er nog mensen zijn die IJslands spreken en hun zegje willen doen over Hawking. Het lijkt alsof ik straks moet zeggen dat de IJslandstalige experts op zijn..
Uiteindelijk kan ik de telefoon doorgeven aan een wiskundige die bekend is in het instituut en IJslands spreekt. Hij handelt het verder af, al vrees ik het ergste.
Ik vind het indrukwekkend hoeveel aandacht er in de internationale pers was voor Hawking’s leven en werk. Ook weet ik waarom de IJslandse pers misschien wat magertjes vertegenwoordigd was..
Figuur gemaakt en beschikbaargesteld door The Photographer via wikipedia
