Cash bitte
[2018-08-15] Het is heet, ik ben op een conferentie en ik sleep kilo’s zweterig kleingeld mee in mijn broekzak. Jawel, we zijn weer in Duitsland.
Het begint al op het vliegveld van Frankfurt Main, waarvan mensen beweren dat het groter en belangrijker is dan welk ander vliegveld in de toekomstige Europese unie. De koffieverkoopster kijkt mij schaapachtig aan als ik mijn pinpas toon. Natuurlijk kan het in dat land dat je op een internationaal vliegveld alleen cash accepteert (maar niet heus).
Het blijkt dat in de twee godvergeten provincietjes waar ik kom vrijwel nergens een pinpas wordt geaccepteerd. Ik ontdek hierdoor dat dit land, als overmaat van ramp, je ook graag overstelpt met een cent en twee cent muntjes. Ik wist niet dat die dingen nog geslagen werden.
Je zou zeggen, dan hebben ze waarschijnlijk nog wel op elke hoek van de straat pinautomaten, maar nee, natuurlijk niet. Dan zou het allemaal te comfortabel en efficient worden. De pinautomaten zijn dungezaaider dan in Nederland en tot overmaat van ramp zijn ze ook nog eens ruilverkaveld: de ene duitse bank kan niet bij de andere Duitse bank pinnen. (Het zotte is dat ze wel op elke hoek van de straat sigarettenautomaten hebben)
Ik ben ondertussen gewend aan Nederland en Scandinavische landen. Lees: landen waar je kunt zeggen dat dingen, zoals het bovenstaande, goed geregeld zijn. Toen ik vorige week in Nederland aankwam en op de Uithof en een kop koffie ging drinken deed de pinautomaat het niet. Toen kreeg ik een gratis koffie. Wat houd ik toch van pinnen.
Figuur gemaakt en beschikbaar gesteld door Business Dubai via Flaticon